Der was n man
op t kerkhof,
hai rustte
van zien zwoare waark.
Ik kwam
om n gedicht
te brengen,
hurkte
bie de zwaarte zaark,
legde t veurzichtig,
aandoan
onder n koperen gewicht.
Zag ik de toenman kieken?
k vuilde troanen,
hai lait niks blieken.
k streelde
de gekaarfde letters,
spelde de bekende tekst.
Kwam de toenman
ien bewegen,
gebogen laip er
richting kerk.
Stille Toenman,
met joen bewogen hart,
hemmen joe misschain
van mien daipste smart,
snokkend uut mien
herinneren groaven,
n groot deel
met Joe metdroagen?
Coby Poelman-Duisterwinkel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten