en zwaai dien aarms zwiereg lös,
kiek es noar aal die vogels,
ben ze nait prachteg uutdöst?
Zuik es n keer een schelpkespad,
verwonder die om wastoe zugst
asofst veur t eerst noar boeten magst
en as n kiend kiekst noar een mug.
Zo wordt aal t grieze kleureg
en elke dag weer aans,
wordst zulf ook weer wat fleureg,
gun die zo’n boetenkaans.
Kom, roupt het middagzunnetje
en zwaai dien aarms ien de moat,
geniet mor es, ik gun het je,
wacht nait totdat ik ondergoa,
geen sportschaul ken der tegenop,
kriegst lopende energie,
zo lopst die lös van elk getob,
kom, gun die zo’n traktoatie!
Zwaai onderwegens noar die vrouw
achter heur orchideeën
of noar de buurman met zien hond,
komst al wat op ideeën?
Loat die toch noar boeten trommen
ook as het weer wat graauw is,
zo lekker om weer thuus te kommen,
veuraal as het heul kold is,
en alles liekt veul minder zwoar
den houst het achterlaitst
een wandeling per dag verlicht
ook nog es stil verdrait.
En loopst toch laiver nait allain,
zuik wat vertraauwd gezelschap,
kiek onderwegens, zugst al ain,
wel kruust al joarenlaang dien pad?
Coby Poelman - Duisterwinkel
