Pelgrimsuutzicht

Enkel deur

Joen oademtocht

leef ik

aan Joe verknocht

mien oardse leven

woarien ik

ien mien oademtocht

bezing,

aan dizze oard verknocht,

Joen hemelse zingeven.

Wanneer ik Joe ontmouten zal,

zai ik Joen wolk nog landen

of zweeft mien ziel

deur het heulal

aantrokken deur Joen handen,

is den mien pelgrimsrais

veurbie en oademt nog

Joen Geest ien mie

met licht beklaid

deurzingend over stranden,

Heer, Joe allain waiten

hou ons haart blieft branden.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Wat is wies?

Ze zee dat ze t noit begreep,

dat van dai wieze moagden,

zai von t mor dikke egoïsten,

was dit nou wat God wol?

Zai kwam met n veul beter plan,

de dwoazen konnen toch gewoon

metlopen ien heur licht?

Ik von t wel getugen

van wies en helder ienzicht.

Woar bleef ik nou,

haar ik goin uutleg kloar?

Ik kende dit verhoal toch ook zo goud,

woar bleef mien wieshoid nou zo gauw,

ik was verrast deur wat ze zee

over dat metgoan met dat licht van wiezen,

toen ik dat uutsprak zag ik dat ze stroalde,

geef Heer dat dát nou juust t moist uuthoalde.

Coby Poelman – Duisterwinkel

Leve t veurjoar!

 
Vandoag zuik ik bie zwaart/wit zaacht oranje,
n sjaaltje lösjes ien mien knoetjesspeld,
het carneolen snoer van tanne Anje
en ien mien hoar heb ik n bloemke speld.

Zinderend daanst het veurjoar deur de lucht,
winterklokjes stoan te luden ien zun,
de kat miaauwt zien meertse lokgerucht,
dekbêrren kleuren fleureg onze lien.

Vandoag stoeft meel en wuiven pollen,
wie veren op uut onze wintervacht,
t frisse gruin ontspruut uut tulpenbollen,
Gods veurjoarslicht schept opwekkracht!

Coby Poelman - Duisterwinkel