Kerstoavend

Stil es,

kerkdeur is open,

Biebel ook,

Vrede veur joe

zegt Hai.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Het kunstwerk is van Harry Meerveld, de kerk van Breede

Moekes spaigellach

Met spons en leerlap

ston ze boeten,

ik zat ien huus

en taikende mien moe,

dou waast aan

t koemke goeien tou,

ik schrok van elke smak,

t spoulde,

driefnadde gloazen

ontnamen mie t zicht,

ik docht heur ien n lachspaigel,

ogen dicht.

Noa t leerlapwrieven

ging k noast heur stoan

en zag heur spaigellach

ien t schone roam.

Ik spuil mien roamen

en denk aan heur,

nou stel k mien moe ien Huus

bie Voader veur.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Kerstverhoal; Kerstfeest op t Grunneger pladdelaand

Hou loat of t was wis Jitske nait. Ze laip deur de lange gaang, steunzuikend langs de stang aan de muur en vroug zich oaf achter welke deur heur koamer ook al weer was. Aan t ende van de gaang was de gloazen deur woar de sfeer van gezelleghaid huusde. Deur t glas ien lood zag ze lichjes brannen. De reuk van dennetakken kwam heur tegemout. Was dit de deur van heur koamer? Op elke deur was n foto van de bewoner plakt. Ze herkende heur foto. De deur kierde open. t Was duuster. Ze knipte t licht aan en zag heur bekende spullen. Heur berre, twai leunstoulen, de antieke linnenkaast, heur rolloator dai ze alweer vergeten haar en de kaast met de voas van heur ollers noast de foto van heur verloofde dai vlak veur heur traauwen deur n ongeluk om t leven kommen was. Ze haar noeit meer n man troffen dai heur grode laifde vervangen kon.
Op t toafeltje ston de cassetterecorder dai de vrouw van kerk broacht haar. Ze hufde allain mor de knop met plakker ien te drukken, den kon ze noar kerkdainst luusteren.
Ze schoevelde noar ain van de stoulen met n kanten klaidje over rugleuning, drukte op knop en heurde t ienlaidend örgelspel van kerstdainst ien heur vertraauwde gemainte.
Met heur handen vollen en ogen dicht gaf ze zich over aan de woorden van de domenee. De liturgie dai ze van de vrouw kregen haar lag noast de cassetterecorder. Ze kon nait meer zo goud lezen, zelfs grootledderliturgie begon veur heur ogen te daansen. Nee, t was beter zo. Oaf en tou prevelde ze woorden met ien t gebed. As t zingen begon leefde ze op, den zat ze rechtop ien stoul en zong uut de kop met glim- ogen alle verzen met. Ze leefde zich ien asof ze derbie was. Noa t amen van de zegen ging ze stoan, pakte heur tas en schoevelde gaang op. Ze laip de lange gaang weer deur, kwam veurbie kapstok, pakte n grieze jas dai op heurent leek en trok hom aan. Der zat n sjaal ien de mouw vernam ze, dai dee ze om haals. Ien jasbuzen von ze handschounen.

Heulemoal aanklaid om vot te goan ston ze even loater bie veurdeur dai nait open wol. Hou kon dat nou, ze drukte tegen deur. Woarom wol kerkdeur nait open en woar waren alle mensen? Gelukkeg, doar kwam n man met n lange zwaarte jas aan en n houd op. Dat was domenee zeker. Hai drukte op knoppen van n soort telefoon en de deur ging zomoar vanzelf open.
Zunder om te kieken laip er noar boeten en zai schoevelde zaacht achter hom aan.
Hai laip met grode stappen en ienainend bedoacht ze dat heur rolloator nog ien kerk ston.
Ze was heulemoal vergeten dat ze nait goud meer lopen kon, zo haar ze probeerd domenee bie te hollen.
Zuikend noar holvast greep ze om zich hen en begon te stroekelen. Ze vuilde hou ze heur evenwicht verloor en tegen een taxusheeg aanviel, heur tas lag n end verderop. Ze probeerde ientênne te kommen toen n staarke man zich over heur henboog en vroug of ze zich zeerdoan haar. Ze kende de man nait. Hulpeloos keek ze ien zien ogen en zee dat ze t aalmoal nait meer wis.
　
De man hailp heur ientênne en vroug woar ze hen wol, of hai heur aargens henbrengen kon. Ze wis t nait meer, t leek wel of ze heulemoal niks meer wis. Dou zag ze veur n verlicht roam van t huus woar ze op uutkeken n keerske brannen en heur ogen begonnen te lichten. Ze wis t weer, t was kerstfeest en ze wol noar kerk!
Ze vertelde de man dat ze noar kerk wol omdat t kerstfeest was en met kerst ging ze altied noar kerk om t evangelie uut Lukas te heuren en te zingen tot Gods eer, te vieren dat de Redder geboren was om mensen te verlössen.
De man zee dat er op dit moment van dag gain kerkdainsten hollen werden en t kerstfeest van zöndagsschoul was ook al oaflopen, hai haar nog noar de kiender zwaaid en zich oafvroagd of ze tegenworreg nog n boukje kedo kregen net als vrouger.

Dou er t teleursteld gezicht zag van de hulpeloze vrouw kwam er n gedachte ien hom op. Hai kende n boer dai op zien aarf n kerkje bouwd haar en ien dat kerkje werden wel es traauwdainsten hollen en ook wel biezundere kerkdainsten. Op eerste kerstdag waren er vast wel kiekers ien dat kerkje op dit uur van de dag. Der speulde ook wel es ain op t örgel. Wel wait, zo te zain moakte t dizze vrouw nait uut of t n kerkdainst was of n zanguurtje, hai kon heur der wel henbrengen. Der lag altied wel n Biebel woar er wat uut Lukas lezen kon.
Der kwam glaans op zien gezicht dou er heur vertelde dat er heur noar n kerk toubrengen zol woar uut Lukas lezen worden zol en woar ze zingen kon tot eer van God.
Hai hielp heur ien zien auto en even loater reden ze deur t prachtege landschap van Grunnen over smalle wegjes, schoars verlicht deur vallende snijvlokken.
Jitskes gezicht stroalde. Met heur tas op schoot genoot ze van dit onverwachte autoritje.
Wat was t hier mooi, zo stil en vredeg. Overal zag ze boerderijen met verlichte roamen, t was net as vrouger dou ze as jong wichje bie volle moan noar wichterverainen fietste. Alle herinneringen kwamen boven. De man keek oaf en tou opzied ien t gezicht van de olle vrouw dat glaansde ien weerschien van licht ien t duuster.

Hai doacht aan zien moeke dai er net thuusbrocht haar, moakte zich zörgen over heur geesteleke gezondhaid. Ze ston nou al host n half joar op de liest veur "t Hofke". Wat haar ze genoten van dizze mirrag. Ze haar t zo mooi vonnen heur kiender weer te zain en t vriendinnetje van Johannes te treffen.
Ook mos er terugdenken aan zien vrouw dai vanmörnen nog veur hom stoan haar met smekende ogen en vroagd haar of hai den tenminsten nou t kerst was weer es met noar kerk wol en hou er zegd haar dat er juust met kerst vrede ien kerk weden mos en dat doar veur hom gain vrede was. Verdraiteg was ze allain deur uutgoan, kop veurover en schollers noar beneden en hai haar weer vernomen hou ellendeg hai zich er deur vuilde.
Nou zat er met n olle vrouw ien auto en was onderwegens noar kerk. Hai realiseerde zich ienainend dat de vrouw wel es ien "t Hofke" wonen kon. Hai haar heur vlakbie "t Hofke" vonnen. t Begon hom duudlek te worden dat t gedrag van de vrouw goud paasde bie de mensen dai doar woonden.
Hai keek ien de spaigels en zette auto aan kaant van weg. Hai mos zien vrouw bellen en vroagen of ze t personeel van "t Hofke" ienformeren wol. Hai zol de vrouw persoonlek noa n poar uur trugbrengen en hai zol zien vrouw vroagen of ze met kiender noar t kerkje kommen wol, dat hai doar uut Lukas veurlezen zol en of Johannes zien örgelbouk metnemen wol en wat kerstlaideren speulen kon. Hai zol tegen heur zeggen dat t hom speet van vanmörn en aal dai keren dat er heur allain noar kerk lait gain. Hai zol t goud moaken met zien buurtgenoot uut gemainte en den zol er mörn op twaide kerstdag toch vrede ien kerk weden. Den zol er noast zien Irene zitten met n opschoond haart.

Hai hail zien mobieltje teveurschien, zee tegen de vrouw dat er even n poar mensen bellen mos.
De vrouw knikte noar hom met heur zaachte ogen en keek weer noar boeten woar de snij ienmiddels liggen bleven was ien t uutstrekt landschap.
Met n roem haart startte hai auto, keek noar de vrouw dai hannen weer vollen haar en met ogen dicht noast hom zat en zee: "We zijn er bijna mevrouw, we zullen het kerstfeest van ons leven meemaken."
De bliedschap ien de ogen van Jitske was groot.
De autobanden moakten sporen ien de snij. Ien t schiensel van de lampen dwarrelden aal grodere vlokken. Nog even en t kerkje kwam ien zicht. Der braande licht net as ien t theehuus dernoast. n Bevraid gevuil kwaam over hom.
Met de vrouw ien aarm laip er veurzichtig t brugje over, t kerkpad op en Jitske genoot van de mooie kleuren ien t verlichte glas ien lood.
Johannes speulde op t örgel. Zien vriendinnetje zat ien kerk noast zien laive Irene, heur dochter ston achter katheder en bloaderde ien Biebel. Zien schoonzeun stak n poar keersen aan. Met brannende ogen en Jitske aan aarm laip er noar wel hom zo laif waren.

Dou de boer noa zien ronde ien stal de deur van zien kerkje open dee trof er ain van zien vrunden uut n noabureg dörp achter de katheder, uut Lukas aan t lezen, zien huushollen en n olle vrouw dai er nait thuusbrengen kon, n stuk of wat bezuikers en n groep verdwoalde Pieterpadlopers, rugzakken ien t gaangpad, brannende keersen, de reuk van dennennoalden mor wat veuraal opvail was de vredege sfeer dai er hier aantrof. Hai pakte n stoul en ging der bie zitten. Hai keek omhoog en zag Johannes op örgelbaank en noast hom zat… zag er t goud, zat doar noast Johannes dai veeholler woar zien vrund al joaren met ien onmin leefde om n stuk land? Baide mannen kwamen geregeld n kop kovvie bie hom drinken hier in zien kerkje. De leste joaren kwamen ze allain nog as ze zeker wissen dat d aander der nait was. Hai haar van baide kaanten t verhoal heurd en haar der zo zien aigen gedachten over en nou, hier ien zien kerkje, ien ain of aander zanguurtje, zo leek t, waren ze der baiden. Ain aan t Biebellezen, aander as hulp van örgenist.
Hai was ontroerd dat zien gebeden op dizze biezundere kerstdag hier onder zien ogen leken verheurd te weden.

Weeromrais ien de stille widde oavond mengde n basstem zich met n trillerege soproan ien n waarme auto. Ienainend begreep de Grunneger dat t welbehoagen uut t engelenlaid vanoavond heul dichtbie kommen was en dat dizze vrouw dai op zien pad kommen was doar n groot aandail in had haar.
Ze waren host bie "t Hofke" woar ze ien laifde opvangen werden met waarme sukkeloademelk en n dik plak krendestoet met roombodder.
Jitske haar n kleur op wangen en heur haile gezicht stroalde dou ze zee:
"We hebben kerstfeest gevierd in de velden, net als in Efratha en het Engelenlied klonk er heerlijk!"

© Coby Poelman-Duisterwinkel.

Zie voor de Nederlandse en de Friese vertaling http://christelijkefeestdagen.blogspot.com

Kort kerstverhoal; Student aan huus

Schreven vanuut t perspectief van een horloge.

Ik lig hier mien minuten vot te tikken op t buro van Thijs.
Wat noeit gebeurt, Thijs het vergeten mie om te doun. Ik lig n beetje verstopt onder n stoapel kerstkoarten dai nog nait ophangen bennen aan de fleurege slinger dai over kaastdeur spannen is. Net as ik denk dat t een saaie dag worden zel vlaigt zien koamerdeur open. Thijs griept mie en biendt mie om zien aarm. Hai hoalt fiets van t slöt en reest stad deur, vlaigt nog net deur t oranje dat host op rood floept.
Oe, wat het er n hoast. Ik von t al zo roar dat er gewoon deurslaip dou zien mobiel lewaai moakte. Gusteroavond docht ik nog, nou Thijs, t is wel n loatertje veur dien doun.
Ik von t traauwens heul gezelleg gusteroavond. Thijs zat op de proatstoul. Hai was bie de man dai er helpt met compoeter, n tachteger dai groag bie de tied blieven wil.
Ze zaten nog even wat te drinken en Thijs vertelde over de cursus bibliodrama woar der al n pooske hen gait. Ze hadden "de lege stoul" speuld.
Dat gait zo, cursisten magen om beurten zeggen welke persoon uut Biebel ze groag op dai lege stoul hebben willen om zich ien dai persoon te verploatsen. Thijs haar kozen veur de engel Gabriël.
Hai mos doun of Gabriël op de lege stoul zat en mog hom wat vroagen.
Thijs vroug aan Gabriël wat er deur hom hen ging dou er dat jonge wichje Maria vertellen mog over de geboorte van Jezus.
De laidster stelde veur om eerst ien Biebel te lezen wat Gabriël precies tegen Maria zegd haar.

Dou mos Thijs zulf op dai lege stoul zitten goan en mos er Thijs as Gabriël antwoord geven. De laidster vroug aan Thijs dai nou dus Gabriël was; "Gabriël, hest heurd wat Thijs die vroug? Denk es goud noa. Wat vuilde stoe doust bie Maria kwaamst en heur dizze belangrieke boodschap brengen most? Doe stonst bie Maria ien huus, t wichje was aan t koken, ze schrok van t licht en knipte met ogen dou ze die zag. Wat ging er dou deur die hen? Kenst dat aan Thijs vertellen?"
Ik zag Gabriël daip noadenken. t Was minutenlang stil. Dou slook er even en begon zuver wat van zien stuk brocht, te vertellen.
"Ik zag Maria veur mie, heur verboasd gezicht en noadat ik heur grout haar met dai hemelse woorden drong t tot mie deur noamens wel ik doar was. t Moeilekst von ik om de boodschap zo over te brengen dat er niks verloren ging en dat het precies de woorden waren dai God mie metgeven haar. Om dit dudelek te kriegen mos ik eerst weer ien contact kommen met God zulf. Toen ik mien aandacht bie Hom haar bad ik stil om Zien hulp. Ien dat ogenblik brocht ik de boodschap over zoas dai mie iengeven werd. Ik was niks aans dan n schoakel tussen heur en God."
"Mooi", zee de laidster. "Gabriël, wissel van stoul, den bist nou weer Thijs.
Thijs, hou was dit veur die om even ien de huud van Gabriël te kroepen en te ervoaren wat het bezuik aan Maria met hom dee?"
Thijs keek de kring ien t ronde. "Ik vuilde wat, dat ik nait eerder zo ervoaren heb. Hou zel ik t zeggen, een boetengewone vrede, woar ik nait weer uut kommen wol. Ienainend kreeg ik deur dat t er nait om ging wel ik was. t Ging er om wat God te zeggen haar en dat Zien boodschap overkwaam."
De laidster wilde waiten wat Thijs hiervan leerd haar.
Weer was t een tied stil. Dou zee er dat t hom opvallen was dat de heule geschiedenis meer veur hom begonnen was te leven en veural dat hai de boodschap beter begrepen haar. Moinstied werd ien zien beleven noadruk legd op hou alles gebeuren zol en woarom veur zo’n jong wichje kozen was, mor nou was er meer bepoald west op de bedouling van t Kiend dat verwacht werd. Hai haar nou nog meer ontzag kregen voor de Koning dai verwacht wer en was ook slim onder iendruk van wat Maria op t end zegd haar.

De tachteger von t prachteg. Hai zee "Wastoe mie vertelst jong, dat dut mie wat. Waist wat t is, ik zit al joaren met n lege stoul ien huus mor t is nog noeit ien mie opkommen om doar ain op zitten te loaten om mie es ien te verploatsen. Doe hest mie op n idee broacht. Ik zel gain dag meer allain weden as ik ain op dai lege stoul zitten loat. Biebel was veur mie al joaren n oafsloten bouk, der zat gain leven meer ien dou mien vrouw der nait meer uut veurlas. t Haar mie niks meer te vertellen mor met dien verhoal kiek ik der aans noar. Der bennen genog biebelse personen dai ik wel es wat vroagen wil en as ik dat dou zoastoe mie dat veurdoan hest ken ik dat allenneg doun, den komt er weer wat leven ien mien huus. Wilst dai vroagen van cursus veur mie op de mail zetten, ik wait nou hou ik dai open moaken mot, haha."

Thijs stoeft over stoep van universiteit, roakelings langs de versierde kerstboom op t ploin.
Van achter de kerstboom komt n moagere kerel op hom oaf dai hom wat vroagen wil. Thijs wil al zeggen dat er gain tied het en mompelt wat, mor den liekt het erop dat er zich bedenkt. Hai remt of, kiekt noar mie en zegt den tegen de man;
"k Heb nog twai minuten". Den zugt er hou de man der aan tou is.
As hier nait vot ain helpt den huft het nait meer.
Hai pakt zien mobiel, belt 112, legt uut wat er loos is en woar der is. Hai zet zien fiets aan kant en boegt over dizze liekblaike man hen. Hai stelt hom gerust, trekt zien jas uut en legt dai over hom hen.
Twai minuten loater is ambulance der ook. Thijs ken kaizen, hai ken met noar t zaikenhuus mor hai ken ook zien college volgen.
De man kiekt hom aan met zukke vroagende ogen dat er denkt, ik goa met.

Wat hobbelt zo’n ambulance. Thijs hold de man aalgedureg ien de goaten. Hai het alle handelingen van t ambulancepersoneel volgd en beseft dat ien dizze donkere doagen veur kerst wat bie hom ien bewegen zet is. Komt dat deur dai cursus, deur wat er met de tachteger beproat het of komt het deur dizze vremde man dai wat ien hom wakker moakt?
Met n schok veert er rechtop. Hai haar zich verploatst ien de persoon van n aander biebelverhoal. Der huft nait altied n lege stoul weden om je ien mensen te verploatsen. Hou haar de tachteger t ook alweer zegd? Der zat gain leven meer ien dat bouk. Aigelieks zol je t heule leven as n oefening ien bibliodrama bekieken kennen.
Hai kiekt noar de man dai der nou heul rusteg bie ligt.
Vernemt er t, zien ogen goan even open, lippen goan wat van mekoar.
De ambulancebroeder knikt hom tou. "t Komt hailemoal goud met joe meneer, n beetje eten en n infuus doun wonderen. Joe hemmen nait goud genog op joezelf paast mor gelukkeg bennen der nog mensen dai op tied aan de bel trekken. Ze worden wel es engelen neumd".

Thijs komt veul te loat ien de les. Zien buurman fluustert; "Versloapen? Magst dien hoar wel es kammen man, zugst er uut as n vlaigende Hollander".
"Gusteroavond loat worden" fluustert Thijs terug.
"Even lekker deurzakt zeker", gniffelt zien buurman.
"Och, t is mor hou je t neumen willen", lacht Thijs.

© Coby Poelman-Duisterwinkel.

Kunstwerk van J. Derksen Staats

Zie voor de Nederlandse en de Friese vertaling http://christelijkefeestdagen.blogspot.com

Hoagepreek ien beukenhoag

Ien n boske 

stonden wie ien grond.

Wel zol ons gruien loaten?

n haand omvatte ons.

Nou kieken wie uut de hoogte

op wel vannijs ons pootte.

Hai gaf ons wodder,

snoeide ien ons loof,

vertelde aal knippend

over geloof en hoop.

Hai geeft ons de roemte

en wie beschutten hom.

Hai vörmt de grui,

wie heuren zien hervörming

deur wat er met ons deelt

totdat t blad vergeelt.

Wie fluusteren zien hoagepreek,
Schepper moakt heul wat breekt.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Wel is mien noaste?

Dai Sameritoan,

n vijand ien heur ogen,

deur meelieden

bewogen

zug ik ienainend

met aander ogen

want k heurde op n zundag

dat t Jezus was

dai de stumper zag,

hom op de kneien verzörgde

langs wegkaant

ien t gras.

Waist

wel dien noaste is?

de noaste dat bist

ast deur meelieden bewogen

handelst zoas Hai.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Bie Lucas 10 : 25 – 37

Uut: "Grunneger Biebelgedichten"

Beliedenis

God het de mens
n Helper geven
zodat er nait
allain huift leven.
Toen Hai Hom
noar ons stuurd had
zag Er dat t goud was.

Verheugd wil ik
mie aan Hom waiden:
Ja Heer, k loat mie
deur Joe laiden.
Dat Joen vreugd
ien mie mag stroalen,
deur mie hen
Joen Geest vertoalen.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uut: "Grunneger Biebelgedichten"

De jas

Der hangt n jas

over n stain,

n heule zwoare jas,

vol oafgunst, slechthaid,

kwoadsprekerai,

bedrog en huicheloarai.

Der was ain

dai de Petrus-braif las 

en doacht:

dai oafkeurde stain,

’t was Jezus toch

dai zee:

Geef mor aan mie,

zunder dai jas

bist beter oaf,

kom, warm die mor bie mie.

Nou hangt dai jas

over n stain

ien de verloaten hof

en aargens bouwt

ain zunder jas

slim oplucht

en vol lof.

(Vrij noar 1 Petrus 2 : 1 t/m 10)

Coby Poelman - Duisterwinkel

Oafschaidsgebed

As er gain uutzicht

op bederschap meer is,

t leven liekt te doven

blieft allain nog t uutzicht

op wat wie geloven.

Dastoe de Trooster

ervoaren magst

ien dien leste kracht

en Hai die

over t lieden hen droagen mag

noar woar n leven

zunder lieden wacht.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Emmaüsgangers van nou

Juust

as je haildaal

uut je doun

der uutgoeid hemmen

Hai is veurbie

hoalt Hai je ien,

komt aan joen zied.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Onze Voader

Over de heule wereld

bidden wie "Onze Voader"

elk ien zien aigen toal.

Denken wie bie "Onze"

bewust aan allemoal

den klinken deur de wereld

gebeden veur mekoar,

vörmen wie verainegd

Zien grode kienderschoar.

Coby Poelman-Duisterwinkel

As de wolk schient

Op dizze mooie veurjoarsdag

denk ik aan Petrus, wat er zag

dou er met Jezus ien de baargen was.

k Denk wat bezielde Petrus

dou hai bie t hemels licht

veur Mozes, Elia en Jezus

vroug tenten op te richten,

is veur wel bie Hom opnomen bennen

zo’n oardse tent van nut?

Hai wordt al ofbroken

deur de stem van God

dai uutgait van n verlichte wolk.

Ien t licht dat gain verdroagen ken

heur k net as hom dai Goddeleke stem

dai elk doar waiten lait

dit is mien Zeun, ik heb Hom laif.

k Zai Petrus dai t nait aanzain kon

en uut ontzag zich vallen lait op grond,

t is of ik net as Petrus

deur Hom aanroakt wor,

goa mor weer stoan, doe hufst nait baang te wezen,

Hai loat mie Voaderlaifde ien zien ogen lezen.

Ik mog met Petrus op dai baarg verkeren

bie Hom ien t hemels veurjoarslicht

en ken mie Petrus iendenken

dat er hier bivakkeren wol

mor t mooiste wat k met Petrus zag

was hou God zelf ien n wolk bie Jezus was.

Zien woorden klinken ien mie noa

as k weer met baide bainen

hier ien mien oardse tentje stoa.

Coby Poelman-Duisterwinkel

　

Schreven bie Mattheüs 17 : 1 - 8

　

　

Poasen op t kerkhof

Nog n klain stukje, rrrrrt, achteruut, veuruut, kloar. Veurzichteg hoalt ze stof onder naaimesjienvout vot, knipt droaden deur en met n voldoan gevuil loopt ze noar sloapkoamer.
In spaigel keurt ze heur uutbundege creoatsie, trekt heur zoaterdagskleren weer aan en baargt tevreden heur naaimesjien op.
Mörn zel ze ien Poaskleren Poasen vieren.
Ze loopt noar boeten en zugt trompetnarcissen ien volle blui stoan. Altied as ze narcissen zugt mot ze aan dai stille Poasmörn denken en zugt ze Maria en Jezus veur zich ien de hof.
Vurreg joar om distied kocht ze n deus vol omdat ze ofpriesd waren. Noa Poasen bennen ze toch uutbluid haren ze ien winkel zegd.
Ze kiekt op t horloge, ze is al n pooske wat van plan. t is host sluterstied.

As ze de houk om is zugt ze de narcissen al veur winkel stoan. n jong ventje zet er n ketonnen bord bie. Ze leest: "NU GRATIS MEENEMEN". Kiek es aan, dat komt goud uut. Ze vroagt houveul ze metnemen mag. n Zwaai met haand moakt heur dudelk dat ze fietstassen en körf volstouwen mag, zoveul ze baargen ken. Noa Poasen bennen ze uutbluid en klanten kommen nou toch nait meer.
Met n kleur loopt ze noast fiets dai meer geel as gries kleurt noar huus, zet fiets tegen muur, hoalt beschreven strookjes met wdde lintjes uut keukenloa en loopt met heur vracht noar t kerkhof. Aan elke pot moakt ze n strookje vast en bie elk graf zet ze ain hen.
As ze t geheul overzugt wordt ze blied van binnen. Even uutrusten op heur vertraauwde plekje op baank, even kieken, op zich ien loaten waarken wat ze zugt.
Ien dit klaine dörp met t kerkhof om t widde kerkje hen dwoalen heur gedachten noar heur geboorteploats aan aander kaant van wereld. Doar liggen noast kerk heur dierboaren te wachten op t grode Poasfeest. Ze leest hier voak grafteksten en dizze woorden troosten heur. Op de groaven stoan noamen van mensen dai ze nait kend het mor t bennen net zo goud heur bruiers en zusters.

Ze is zo ien gedachten dat ze nou pas verneemt dat t grindpad achter heur knaarpt. Ze kiekt achterom en zugt de vrouw van domenee dai vroagt of t goud is dat ze even bie heur zitten gait. Ze het vanuut pastorie zain wat ze dee en geft heur n schollerklopke.
As ze n spoor van troanen op heur wangen zugt twiefelt ze mor de vrouw is al n stukje opschoven.
Den zugt ze de strookjes aan de narcissen en loopt noar ain van de groaven om te lezen wat er op stait. Zo het de vrouw even tied om heur troanen te dreugen.
CHRISTUS HEEFT DE DOOD OVERWONNEN leest ze op de koartjes en nou vuilt zai heur ogen vollopen.

As ze noast mekoar zitten gait proaten vanzulf. De vrouw vertelt over heur plan en hou mooi t weden zol as t uutvoerd worden kon. Wat is ze creatief denkt domeneesvrouw, altied goeie ideeën, altied ien de weer om mensen bliede te moaken, altied vrolek. Op dizze manaaier vergeet ze heur aigen zörgen en verdrait. Ze het oog veur alles om heur hen. Nou wiest ze heur weer op de wilg dai op t kerkhof stait te dreumen, op de fleurege krookjes ien n kring der omhen asof ze tegen wilg zeggen willen: Wat staist doar te dreumen, zugst ons nait? Wie vieren hier t veurjoar, kiek ons gele hartjes, open noar de zun, we bennen wel even dood west mor kiek ons toch es leven. Kiek hou de dreumerege wilg wakker wordt deur aal dat jonge groen, heur kleuren bekiekt en bedenkt hou voak hai snoeid is en weer uutlopen. Domineesvrouw is elke keer ontroerd deur de kiek op t leven van dizze vrouw dai ien n poar joar tied de Nederlandse toal leerd het, metzingt ien t koor, vrijwillegerswaark dut, dai zoveul metmoakt het dat ze n joar nait zingen kon en der weer bovenop kwam deur heur geloof ien God en nou n lichtend licht is veur alle mensen dai op heur pad kommen. Kiek nou es hou ze t kerkhof opvrolekt het veur Poasen en wat ze bedoacht het. t Mot al roar lopen as dat nait deurgoan ken.

Alle joaren op stille zoaterdag gait de veeholler noar t graf van zien bruier.
Hai wacht altied tot t duuster is, gainain huft te waiten dat er hier is. Hai het n zaachte bounder bie zich en wil dizze over de stain hoalen mor den zugt er de narcissen.
Wel is hier west, hai zugt ien de schemer t widde koartje en leest.
Den kiekt er om zich hen en zugt bie alle groaven n potje narcissen stoan en overal licht zo’n wit koartje op. Hai leest nog n poar, overal dezulfde tekst.
Vremd, ien de stilte vallen de woorden nog meer op. Christus heeft de dood overwonnen. Joa, Hai wel, maar doar het er zien bruier nait met terug. Hai gait al joaren nait meer noar kerk. Kwoad dat zien bruier al zo jong noar t graf broacht worden mos. Hai dee allain mor goud en toch… Verschaiden mensen probeerden hom op aander gedachten te brengen mor hai bleef kwoad. Van wel, hai draait t koartje om, op achterkaant stait ook wat. Dai ledders bennen veul klaainer, ook voor u, hoapert er. Hai pakt t potje narcissen en stopt t ien zien buus. Mien bruier ken t nait meer lezen, dus zol t wel beduild weden veur wel zien graf opzöcht.
Met n flinke hoal veegt er stain schoon en knaarpt met grode stappen noar zien fiets.
-Ook voor u- repeteren zien gedachten. Hai vuilt ien zien jasbuus, nee, nait veur mie, wel veur mien bruier. Hai loopt trug en zet t potje op zien plek.

t Loat hom nait lös. Thuus pakt er zien teblet en googelt Christus heeft de dood overwonnen.
 n Haile rieg teksten overspuilt zien gemoud. Ain dervan roakt hom t maist.
Efeze 2 : 4 - 6 : "Maar God, Die rijk is in barmhartigheid, heeft ons door Zijn grote liefde, waarmee Hij ons liefgehad heeft, ook toen wij dood waren door de overtredingen met Christus levend gemaakt - uit genade bent u zalig geworden - en heeft ons met Hem opgewekt en met Hem in de hemelse gewesten gezet in Christus Jezus…."
Alle verdrait ien hom komt boven. Hai jankt d opkropte troanen van joaren deruut. Nou pas begriept er de woorden, nou dringt tot hom deur dat nait zien bruier mor hai aal dai joaren dood west is. Nou pas het er deur wat aal dai mensen met goeie bedoulens hom dudelk moaken wollen. En dat aalmoal deur n potje narcissen met n braifke. Nou wil er ook waiten van wel dat braifke is. Hou komt er dat te waiten? Misschain mot er met Poasen mor es noar kerk tou. Hai gait stoan, hai is der kloar veur.

Poasmörn zugt domenee de veeholler ien kerk, zien haart loopt vol. Hai haar gusteroavond dou er hond uutlait ain ien t duuster op kerkhof lopen zain, hai haar van zien vrouw t verhoal van de soproan heurd en heur biezunder plan, hai haar ain zo’n koartje lezen en zich veurnomen t ien zien preek aan te hoalen.
Straks zol er de wéns van de soproan uutspreken en heur verzuik om met mekoar t slötlaid op t kerkhof te zingen uutvoeren. Wat n mooie Biebelse gedachte aigenlek, hai het er zin aan.

Doar stoan ze, ien n halve moan tegen de beukenheeg. t "U zij de glorie" klinkt over de groaven, over t laand en deur de stroaten van t klaine dörp. De trompetnarcissen waigen ien de veurjoarswiend asof ze wachten op t ienzetten van bazunen.

© Coby Poelman-Duisterwinkel

Verkorte versie:

Poasen op t kerkhof

"NU GRATIS MEENEMEN" leest ze as ze tegen vief uur langs winkel ried. Kiek es aan, dat komt goud uut. Ze vroagt houveul ze metnemen mag. n zwaai met haand moakt heur dudelk dat ze fietstassen en körf volstouwen mag, zoveul ze baargen ken. Noa Poasen bennen ze toch uutgebluid en klanten kommen nou toch nait meer.
Met n kleur loopt ze noast fiets dai meer geel as gries kleurt noar huus, zet fiets tegen muur, hoalt de strookjes uut keukenloa en loopt met heur vracht noar t kerkhof. Aan elke pot narcissen moakt ze n strookje vast en bie elk graf zet ze ain hen.
As ze t geheul overzugt wordt ze blied van binnen. Even uutrusten op heur vertraauwde plekje op baank, even kieken, op zich ien loaten waarken wat ze zugt.
Ien dit klaine dörp met t kerkhof om t widde kerkje hen dwoalen heur gedachten noar heur geboorteploats aan aander kaant van wereld. Doar liggen noast kerk heur dierboaren te wachten op t grode Poasfeest. Ze leest hier voak grafteksten en dizze woorden troosten heur. Op de groaven stoan noamen van mensen dai ze nait kend het mor t bennen net zo goud heur bruiers en zusters.

Ze is zo ien gedachten dat ze nou pas verneemt dat t grindpad achter heur knaarpt. Ze kiekt achterom en zugt de vrouw van domenee dai vroagt of t goud is dat ze even bie heur zitten gait. Ze het vanuut pastorie zain wat ze dee en geft heur n schollerklopke.
As ze troanen op heur wangen zugt twiefelt ze mor de vrouw is al n stukje opschoven.
Den zugt ze de strookjes aan de narcissen en loopt noar ain van de groaven om te lezen wat er op stait. Zo het de vrouw even tied om heur troanen te dreugen.
CHRISTUS HEEFT DE DOOD OVERWONNEN leest ze op de koartjes en nou vuilt zai heur ogen vollopen.

As ze noast mekoar zitten gait proaten vanzulf. De vrouw vertelt over heur plan en hou mooi t weden zol as t uutvoerd worden kon. Wat is ze creatief denkt domeneesvrouw, altied goeie ideeën, altied ien de weer om mensen bliede te moaken, altied vrolek. Op dizze manaaier vergeet ze heur aigen zörgen en verdrait. Domineesvrouw is elke keer ontroerd deur de kiek op t leven van dizze vrouw dai ien n poar joar tied de Nederlandse toal leerd het, metzingt ien t koor, vrijwillegerswaark dut, dai zoveul metmoakt het dat ze n joar nait zingen kon en der weer bovenop kwam deur heur geloof ien God en nou n lichtend licht is veur alle mensen dai op heur pad kommen. Kiek nou es hou ze t kerkhof opvrolekt het veur Poasen en wat ze bedoacht het. t Mot al roar lopen as dit nait deurgoan ken.
　
Alle joaren op stille zoaterdag gait de veeholler noar t graf van zien bruier.
Hai wacht altied tot t duuster is, gainain huft te waiten dat er hier is. Hai het n zaachte bounder bie zich en wil dizze over de stain hoalen as er de narcissen zugt.
Wel is hier west, hai zugt ien de schemer t widde koartje en leest.
Den kiekt er om zich hen en zugt bie alle groaven n potje narcissen stoan en overal licht zo’n wit koartje op. Hai leest nog n poar, overal dezulfde tekst.
Vremd, ien de stilte vallen de woorden nog meer op. Christus heeft de dood overwonnen. Joa, Hai wel, maar doar het er zien bruier nait met terug. Hai gait al joaren nait meer noar kerk. Kwoad dat zien bruier al zo jong noar t graf broacht worden mos. Hai dee allain mor goud en toch… Verschaiden mensen probeerden hom op aander gedachten te brengen mor hai bleef kwoad. Van wel, hai draait t koartje om, op achterkaant stait ook wat. Dai ledders bennen veul klaainer, ook voor u, hoapert er. Hai pakt t potje narcissen en stopt t ien zien buus. Mien bruier ken t nait meer lezen, dus zol t wel beduild weden veur wel zien graf opzöcht.
Met n flinke hoal veegt er stain schoon en knaarpt met grode stappen noar zien fiets.
-Ook voor u- repeteren zien gedachten. Hai vuilt ien zien jasbuus, nee, nait veur mie, wel veur mien bruier. Hai loopt trug en zet t potje op zien plek.

t Loat hom nait lös. Thuus pakt er zien teblet en googelt Christus heeft de dood overwonnen.
Een haile rieg teksten overspuilt zien gemoud. Ain dervan roakt hem t maist.
Efeze 2 : 4 - 6 : Alle verdrait ien hom komt boven. Hai jankt d opkropte troanen van joaren deruut. Nou pas begriept er de woorden, nou dringt tot hom deur dat nait zien bruier mor hai aal dai joaren dood west is. Nou pas het er deur wat aal dai mensen met goeie bedoulens hom dudelk moaken wollen. En dat aalmoal deur n potje narcissen met n braifke. Nou wil er ook waiten van wel dat braifke is. Hou komt er dat te waiten? Misschain mot er met Poasen mor es noar kerk tou. Hai gait stoan, hai is der kloar veur.

Poasmörn zugt domenee de veeholler ien kerk, zien haart loopt vol. Hai haar gusteroavond dou er hond uutlait ain ien t duuster op kerkhof lopen zain, hai haar van zien vrouw t verhoal van de soproan heurd en heur biezunder plan, hai haar ain zo’n koartje lezen en zich veurnomen t ien zien preek aan te hollen.
Straks zol er de wéns van de soproan uutspreken en heur verzuik om met mekoar t slötlaid op t kerkhof te zingen uutvoeren. Wat n mooie Biebelse gedachte aigenlek, hai het er zin aan.

Doar stoan ze, ien n halve moan tegen de beukenheeg. t "U zij de glorie" klinkt over de groaven, over t laand en deur de stroaten van t klaine dörp. De narcissen waigen ien de veurjoarswiend asof ze wachten op t ienzetten van bazunen.

© Coby Poelman-Duisterwinkel

Erkennen van de ofsier

Dai daipe duusternis,
drai uur laang

en dou dat kloaggeluud
woarom God Hom verlait,
de zure wien, de raitstok,
Zien leste schriuw
dai tempelgedien brak,
Hai gaf de geest,
de ofsier sprak:
"Woarlek, de Mens,
Hij wás
de Zeun van God!"

Coby Poelman-Duisterwinkel

Marcus 15 : 32 - 39

Zien stille zoaterdag

Tot leven wekt
uut t dode lichoam,
bezöcht Er
ien de daipte van de hel
de geesten van de wottervloed
uut Noachs doagen.

t Wotter van de vloed,
deur Christus
omdeupt
tot wotter van de deup.

Vanuut de dodenkelder
verrees Hai,
onze Redder,
brocht zo
de mens bie God!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Schreven n.a.v. een preek over 1 Petrus 3 : 18 - 22