Welkom op mien blog http://grunnegerbiebelgedichten.blogspot.com
Noast de Grunneger Biebel is er misschain ook vroag noar Grunneger gedichten over biebeldailen of geleufsgedichten.
De gedichten dai joe hier lezen mag je met vermelden van mien noam ook bruken veur joen liturgie, kerkblad of zukswat.
Ain van mien bouken is ien t Grunnens schreven. Dat is t bouk Grunneger Biebelgedichten. Dit bouk (12,95) ken je ook bestellen via 06 20182396 of via cobytjeert@live.nl Den huif je gain portokosten betoalen. (Aal mien bouken, 13 stuks, bennen bie bestelmijnboek.nl en bol.com te koop en te lain ien biebeltaik van stad.)
Mocht u de Nederlandse vertaling zoeken van deze gedichten, die kunt u vinden op http://schriftgedichten.blogspot.com/
Ik hoop dat elk zich hier thuus vuilt en wens joe n baarg leesplezaaier. Vrundeleke groet van Coby Poelman-Duisterwinkel.

maandag 24 februari 2014

Poasen op t kerkhof

Nog n klain stukje, rrrrrt, achteruut, veuruut, kloar. Veurzichteg hoalt ze stof onder naaimesjienvout vot, knipt droaden deur en met n voldoan gevuil loopt ze noar sloapkoamer.
In spaigel keurt ze heur uutbundege creoatsie, trekt heur zoaterdagskleren weer aan en baargt tevreden heur naaimesjien op.
Mörn zel ze ien Poaskleren Poasen vieren.
Ze loopt noar boeten en zugt trompetnarcissen ien volle blui stoan. Altied as ze narcissen zugt mot ze aan dai stille Poasmörn denken en zugt ze Maria en Jezus veur zich ien de hof.
Vurreg joar om distied kocht ze n deus vol omdat ze ofpriesd waren. Noa Poasen bennen ze toch uutbluid haren ze ien winkel zegd.
Ze kiekt op t horloge, ze is al n pooske wat van plan. t is host sluterstied.

As ze de houk om is zugt ze de narcissen al veur winkel stoan. n jong ventje zet er n ketonnen bord bie. Ze leest: "NU GRATIS MEENEMEN". Kiek es aan, dat komt goud uut. Ze vroagt houveul ze metnemen mag. n Zwaai met haand moakt heur dudelk dat ze fietstassen en körf volstouwen mag, zoveul ze baargen ken. Noa Poasen bennen ze uutbluid en klanten kommen nou toch nait meer.
Met n kleur loopt ze noast fiets dai meer geel as gries kleurt noar huus, zet fiets tegen muur, hoalt beschreven strookjes met wdde lintjes uut keukenloa en loopt met heur vracht noar t kerkhof. Aan elke pot moakt ze n strookje vast en bie elk graf zet ze ain hen.
As ze t geheul overzugt wordt ze blied van binnen. Even uutrusten op heur vertraauwde plekje op baank, even kieken, op zich ien loaten waarken wat ze zugt.
Ien dit klaine dörp met t kerkhof om t widde kerkje hen dwoalen heur gedachten noar heur geboorteploats aan aander kaant van wereld. Doar liggen noast kerk heur dierboaren te wachten op t grode Poasfeest. Ze leest hier voak grafteksten en dizze woorden troosten heur. Op de groaven stoan noamen van mensen dai ze nait kend het mor t bennen net zo goud heur bruiers en zusters.

Ze is zo ien gedachten dat ze nou pas verneemt dat t grindpad achter heur knaarpt. Ze kiekt achterom en zugt de vrouw van domenee dai vroagt of t goud is dat ze even bie heur zitten gait. Ze het vanuut pastorie zain wat ze dee en geft heur n schollerklopke.
As ze n spoor van troanen op heur wangen zugt twiefelt ze mor de vrouw is al n stukje opschoven.
Den zugt ze de strookjes aan de narcissen en loopt noar ain van de groaven om te lezen wat er op stait. Zo het de vrouw even tied om heur troanen te dreugen.
CHRISTUS HEEFT DE DOOD OVERWONNEN leest ze op de koartjes en nou vuilt zai heur ogen vollopen.

As ze noast mekoar zitten gait proaten vanzulf. De vrouw vertelt over heur plan en hou mooi t weden zol as t uutvoerd worden kon. Wat is ze creatief denkt domeneesvrouw, altied goeie ideeën, altied ien de weer om mensen bliede te moaken, altied vrolek. Op dizze manaaier vergeet ze heur aigen zörgen en verdrait. Ze het oog veur alles om heur hen. Nou wiest ze heur weer op de wilg dai op t kerkhof stait te dreumen, op de fleurege krookjes ien n kring der omhen asof ze tegen wilg zeggen willen: Wat staist doar te dreumen, zugst ons nait? Wie vieren hier t veurjoar, kiek ons gele hartjes, open noar de zun, we bennen wel even dood west mor kiek ons toch es leven. Kiek hou de dreumerege wilg wakker wordt deur aal dat jonge groen, heur kleuren bekiekt en bedenkt hou voak hai snoeid is en weer uutlopen. Domineesvrouw is elke keer ontroerd deur de kiek op t leven van dizze vrouw dai ien n poar joar tied de Nederlandse toal leerd het, metzingt ien t koor, vrijwillegerswaark dut, dai zoveul metmoakt het dat ze n joar nait zingen kon en der weer bovenop kwam deur heur geloof ien God en nou n lichtend licht is veur alle mensen dai op heur pad kommen. Kiek nou es hou ze t kerkhof opvrolekt het veur Poasen en wat ze bedoacht het. t Mot al roar lopen as dat nait deurgoan ken.


Alle joaren op stille zoaterdag gait de veeholler noar t graf van zien bruier.
Hai wacht altied tot t duuster is, gainain huft te waiten dat er hier is. Hai het n zaachte bounder bie zich en wil dizze over de stain hoalen mor den zugt er de narcissen.
Wel is hier west, hai zugt ien de schemer t widde koartje en leest.
Den kiekt er om zich hen en zugt bie alle groaven n potje narcissen stoan en overal licht zo’n wit koartje op. Hai leest nog n poar, overal dezulfde tekst.
Vremd, ien de stilte vallen de woorden nog meer op. Christus heeft de dood overwonnen. Joa, Hai wel, maar doar het er zien bruier nait met terug. Hai gait al joaren nait meer noar kerk. Kwoad dat zien bruier al zo jong noar t graf broacht worden mos. Hai dee allain mor goud en toch… Verschaiden mensen probeerden hom op aander gedachten te brengen mor hai bleef kwoad. Van wel, hai draait t koartje om, op achterkaant stait ook wat. Dai ledders bennen veul klaainer, ook voor u, hoapert er. Hai pakt t potje narcissen en stopt t ien zien buus. Mien bruier ken t nait meer lezen, dus zol t wel beduild weden veur wel zien graf opzöcht.
Met n flinke hoal veegt er stain schoon en knaarpt met grode stappen noar zien fiets.
-Ook voor u- repeteren zien gedachten. Hai vuilt ien zien jasbuus, nee, nait veur mie, wel veur mien bruier. Hai loopt trug en zet t potje op zien plek.

t Loat hom nait lös. Thuus pakt er zien teblet en googelt Christus heeft de dood overwonnen.

 n Haile rieg teksten overspuilt zien gemoud. Ain dervan roakt hom t maist.
Efeze 2 : 4 - 6 : "Maar God, Die rijk is in barmhartigheid, heeft ons door Zijn grote liefde, waarmee Hij ons liefgehad heeft, ook toen wij dood waren door de overtredingen met Christus levend gemaakt - uit genade bent u zalig geworden - en heeft ons met Hem opgewekt en met Hem in de hemelse gewesten gezet in Christus Jezus…."
Alle verdrait ien hom komt boven. Hai jankt d opkropte troanen van joaren deruut. Nou pas begriept er de woorden, nou dringt tot hom deur dat nait zien bruier mor hai aal dai joaren dood west is. Nou pas het er deur wat aal dai mensen met goeie bedoulens hom dudelk moaken wollen. En dat aalmoal deur n potje narcissen met n braifke. Nou wil er ook waiten van wel dat braifke is. Hou komt er dat te waiten? Misschain mot er met Poasen mor es noar kerk tou. Hai gait stoan, hai is der kloar veur.

Poasmörn zugt domenee de veeholler ien kerk, zien haart loopt vol. Hai haar gusteroavond dou er hond uutlait ain ien t duuster op kerkhof lopen zain, hai haar van zien vrouw t verhoal van de soproan heurd en heur biezunder plan, hai haar ain zo’n koartje lezen en zich veurnomen t ien zien preek aan te hoalen.
Straks zol er de wéns van de soproan uutspreken en heur verzuik om met mekoar t slötlaid op t kerkhof te zingen uutvoeren. Wat n mooie Biebelse gedachte aigenlek, hai het er zin aan.


Doar stoan ze, ien n halve moan tegen de beukenheeg. t "U zij de glorie" klinkt over de groaven, over t laand en deur de stroaten van t klaine dörp. De trompetnarcissen waigen ien de veurjoarswiend asof ze wachten op t ienzetten van bazunen.

© Coby Poelman-Duisterwinkel


Verkorte versie:

Poasen op t kerkhof

"NU GRATIS MEENEMEN" leest ze as ze tegen vief uur langs winkel ried. Kiek es aan, dat komt goud uut. Ze vroagt houveul ze metnemen mag. n zwaai met haand moakt heur dudelk dat ze fietstassen en körf volstouwen mag, zoveul ze baargen ken. Noa Poasen bennen ze toch uutgebluid en klanten kommen nou toch nait meer.
Met n kleur loopt ze noast fiets dai meer geel as gries kleurt noar huus, zet fiets tegen muur, hoalt de strookjes uut keukenloa en loopt met heur vracht noar t kerkhof. Aan elke pot narcissen moakt ze n strookje vast en bie elk graf zet ze ain hen.
As ze t geheul overzugt wordt ze blied van binnen. Even uutrusten op heur vertraauwde plekje op baank, even kieken, op zich ien loaten waarken wat ze zugt.
Ien dit klaine dörp met t kerkhof om t widde kerkje hen dwoalen heur gedachten noar heur geboorteploats aan aander kaant van wereld. Doar liggen noast kerk heur dierboaren te wachten op t grode Poasfeest. Ze leest hier voak grafteksten en dizze woorden troosten heur. Op de groaven stoan noamen van mensen dai ze nait kend het mor t bennen net zo goud heur bruiers en zusters.

Ze is zo ien gedachten dat ze nou pas verneemt dat t grindpad achter heur knaarpt. Ze kiekt achterom en zugt de vrouw van domenee dai vroagt of t goud is dat ze even bie heur zitten gait. Ze het vanuut pastorie zain wat ze dee en geft heur n schollerklopke.
As ze troanen op heur wangen zugt twiefelt ze mor de vrouw is al n stukje opschoven.
Den zugt ze de strookjes aan de narcissen en loopt noar ain van de groaven om te lezen wat er op stait. Zo het de vrouw even tied om heur troanen te dreugen.
CHRISTUS HEEFT DE DOOD OVERWONNEN leest ze op de koartjes en nou vuilt zai heur ogen vollopen.

As ze noast mekoar zitten gait proaten vanzulf. De vrouw vertelt over heur plan en hou mooi t weden zol as t uutvoerd worden kon. Wat is ze creatief denkt domeneesvrouw, altied goeie ideeën, altied ien de weer om mensen bliede te moaken, altied vrolek. Op dizze manaaier vergeet ze heur aigen zörgen en verdrait. Domineesvrouw is elke keer ontroerd deur de kiek op t leven van dizze vrouw dai ien n poar joar tied de Nederlandse toal leerd het, metzingt ien t koor, vrijwillegerswaark dut, dai zoveul metmoakt het dat ze n joar nait zingen kon en der weer bovenop kwam deur heur geloof ien God en nou n lichtend licht is veur alle mensen dai op heur pad kommen. Kiek nou es hou ze t kerkhof opvrolekt het veur Poasen en wat ze bedoacht het. t Mot al roar lopen as dit nait deurgoan ken.
 
Alle joaren op stille zoaterdag gait de veeholler noar t graf van zien bruier.
Hai wacht altied tot t duuster is, gainain huft te waiten dat er hier is. Hai het n zaachte bounder bie zich en wil dizze over de stain hoalen as er de narcissen zugt.
Wel is hier west, hai zugt ien de schemer t widde koartje en leest.
Den kiekt er om zich hen en zugt bie alle groaven n potje narcissen stoan en overal licht zo’n wit koartje op. Hai leest nog n poar, overal dezulfde tekst.
Vremd, ien de stilte vallen de woorden nog meer op. Christus heeft de dood overwonnen. Joa, Hai wel, maar doar het er zien bruier nait met terug. Hai gait al joaren nait meer noar kerk. Kwoad dat zien bruier al zo jong noar t graf broacht worden mos. Hai dee allain mor goud en toch… Verschaiden mensen probeerden hom op aander gedachten te brengen mor hai bleef kwoad. Van wel, hai draait t koartje om, op achterkaant stait ook wat. Dai ledders bennen veul klaainer, ook voor u, hoapert er. Hai pakt t potje narcissen en stopt t ien zien buus. Mien bruier ken t nait meer lezen, dus zol t wel beduild weden veur wel zien graf opzöcht.
Met n flinke hoal veegt er stain schoon en knaarpt met grode stappen noar zien fiets.
-Ook voor u- repeteren zien gedachten. Hai vuilt ien zien jasbuus, nee, nait veur mie, wel veur mien bruier. Hai loopt trug en zet t potje op zien plek.

t Loat hom nait lös. Thuus pakt er zien teblet en googelt Christus heeft de dood overwonnen.
Een haile rieg teksten overspuilt zien gemoud. Ain dervan roakt hem t maist.
Efeze 2 : 4 - 6 : Alle verdrait ien hom komt boven. Hai jankt d opkropte troanen van joaren deruut. Nou pas begriept er de woorden, nou dringt tot hom deur dat nait zien bruier mor hai aal dai joaren dood west is. Nou pas het er deur wat aal dai mensen met goeie bedoulens hom dudelk moaken wollen. En dat aalmoal deur n potje narcissen met n braifke. Nou wil er ook waiten van wel dat braifke is. Hou komt er dat te waiten? Misschain mot er met Poasen mor es noar kerk tou. Hai gait stoan, hai is der kloar veur.

Poasmörn zugt domenee de veeholler ien kerk, zien haart loopt vol. Hai haar gusteroavond dou er hond uutlait ain ien t duuster op kerkhof lopen zain, hai haar van zien vrouw t verhoal van de soproan heurd en heur biezunder plan, hai haar ain zo’n koartje lezen en zich veurnomen t ien zien preek aan te hollen.
Straks zol er de wéns van de soproan uutspreken en heur verzuik om met mekoar t slötlaid op t kerkhof te zingen uutvoeren. Wat n mooie Biebelse gedachte aigenlek, hai het er zin aan.

Doar stoan ze, ien n halve moan tegen de beukenheeg. t "U zij de glorie" klinkt over de groaven, over t laand en deur de stroaten van t klaine dörp. De narcissen waigen ien de veurjoarswiend asof ze wachten op t ienzetten van bazunen.

© Coby Poelman-Duisterwinkel

Geen opmerkingen:

Een reactie posten